Επισκληρίτιδα, πάθηση ή κόπωση;

Ένα σημάδι που μπορεί να σημαίνει πολλά, ή και τίποτα!

 

Λίγες εβδομάδες μετά τον πρώτο τοκετό, παρουσιάστηκε στα μάτια μου, στην εξωτερική πλευρά των βολβών, ένα πολύ έντονο κοκκίνισμα και αισθανόμουν διαρκώς τα μάτια μου να με κόβουν.  Λόγω του θηλασμού προσπάθησα να το  “θεραπεύσω” με φυσιολογικό ορό αφού γενικά δεν μπορούσα και δεν ήθελα να πάρω φάρμακα! Το πρόβλημα όλο και επιδεινωνόταν!

Μετά από μια εβδομάδα συμβουλεύτηκα οφθαλμίατρο. Ο άνθρωπος όπως ήταν φυσιολογικό μου ζήτησε να πάω στο ιατρείο του να με δει… Επιστράτευσα το σύζυγο μου, πήραμε εννοείται μαζί και το μωρό ώστε όσο θα με εξετάζει ο γιατρός να το κάνει βόλτες ώστε να μην κλαίει έως ότου  τελειώσω! Εκεί αφού με εξέτασε εκτενώς και μου έκανε και αρκετές ερωτήσεις, διέγνωσε πως αυτό που συνέβαινε στα μάτια μου ήταν από την κούραση και λεγόταν επισκληρίτιδα! Μου συνταγογράφησε κάποιες σταγόνες συμβατές με το θηλασμό, για μια εβδομάδα και μου συνέστησε να κοιμηθώ όσο το δυνατόν περισσότερο προκειμένου να τα ξεκουράσω αφού θεωρούσε πως οφειλόταν κυρίως στην κούραση από το ξενύχτι των πρώτων ημερών μετά το τοκετό!

Φυσικά σαν γνήσια Ελληνίδα όταν γύρισα σπίτι, άρχισα να ψάχνω στο διαδίκτυο τί ακριβώς ήταν η επισκληρίτιδα και που οφειλόταν! Εννοείται πως δε βρήκα ούτε ένα άρθρο που να σχετίζεται με τη μητρότητα και την κόπωση των πρώτων ημερών ενός μωρού στο σπίτι! Το μόνο που βρήκα ήταν άρθρα τα οποία αναφέρονταν σε σοβαρές παθήσεις και οι οποίες είχαν σαν κύριο σύμπτωμα την επισκληρίτιδα! Αντιλαμβάνεστε συνεπώς ότι όλα αυτά που διάβασα με θορύβησαν αρκετά και με έβαλαν στη διαδικασία να σκέφτομαι πολύ αρνητικά για την υγεία μου γενικότερα! Προσπάθησα να αποβάλλω όλες τις αρνητικές σκέψεις που με κατέκλυσαν και να ακολουθήσω τις οδηγίες του ιατρού που με είχε εξετάσει κλινικά και είχε περισσότερη γνώση από μια αγχωμένη και κουρασμένη νέα μητέρα!

Επί μια εβδομάδα έκανα την αγωγή που μου έδωσε χωρίς ιδιαίτερο αποτέλεσμα, μίλησα ξανά μαζί του τηλεφωνικά και του είπα πως είχε η κατάσταση! Εκείνος μου συνέστησε να συνεχίσω για το Σαββατοκύριακο που ακολουθούσε την ίδια άγωγη και να κοιμηθώ όσο το δυνατόν περισσότερο! Για την ακρίβεια μου είπε, πως ακόμη και αν δεν μπορώ να κοιμηθώ, θα ήταν καλό να κλείνω τα μάτια μου όσο κοιμόταν το μωρό και να τον ξανά καλέσω μετά από μερικές μέρες! Πράγματι, αυτό έκανα και τα πρώτα σημάδια βελτίωσης ήταν ορατά! Μίλησα μαζί του ξανά και μου συνέστησε να συνεχίσω μέχρις ότου εξαλειφθεί η βλάβη. Παρόλα αυτά και κατόπιν αρκετής πίεσης από το σύζυγο μου, επισκέφθηκα και δεύτερο γιατρό για μια επιπλέον γνώμη! Ο δεύτερος γιατρός αφού άκουσε τί είχα να του πω, και αφού με εξέτασε ιδίοις όμμασι, αποφάνθηκε ακριβώς το ίδιο! Μου είπε κι εκείνος πως όντως ήταν επισκληρίτιδα η οποία οφειλόταν στην κούραση των οφθαλμών από την αϋπνία και μιας και είχα ήδη ακολουθήσει την αγωγή του προηγούμενου γιατρού, μου αντικατέστησε τα συγκεκριμένα φάρμακα με ακόμη πιο ήπιες σταγόνες και πάλι όμως συμβατές με το θηλασμός!

Είχαν πια περάσει περίπου τρεις εβδομάδες και το προβλημα είχε εμφανώς υποχωρήσει! Είχε όμως αρχίσει και το μωρό να μπαίνει σε μια σειρά, όποτε όλα είχαν συμβάλει στη βελτίωση του προβλήματος! Οι μέρες κυλούσαν και ταυτόχρονα οι ώρες ύπνου σταδιακά αυξάνονταν μέχρι που τελικά τα μάτια μου επανήλθαν στη φυσιολογική τους κατάσταση!

Γι’αυτο λοιπόν με τη σειρά μου θα ήθελα να συμβουλευσω όλες τις μαμάδες, να μην πανικοβάλλεστε και να μην προτρέχετε, αλλά ούτε και να βάζετε με το νου τους το χειρότερο σενάριο! Το διαδίκτυο δεν είναι πάντα ο καλύτερος σύμβουλος! Εμπιστευτείτε το γιατρό σας, ακολουθείστε τη συμβουλή του και την αγωγή που θα σας συστήσει κι αν ακόμη διατηρείτε τις αμφιβολίες σας ζητήστε μια δεύτερη γνώμη, δεν είναι κακό! Αν αυτό σας καθησυχάσει κάντε το! Αυτό που προέχει είναι η ψυχική σας ηρεμία και γαλήνη και όλα θα πάνε κατευχήν!

 

Μαμά για δεύτερη φορά…

[vc_row][vc_column][vc_column_text]

 

Μαμά για δεύτερη φορά σημαίνει διπλάσια αγάπη! Σημαίνει αστείρευτη, ατέρμονη, αέναη αγάπη και επ’ αυτού θα αιτιολογήσω!

Μόλις εννέα μήνες πέρασαν από τη στιγμή που συνειδητοποίησα ότι μια νέα ζωή μεγάλωνε στα σπλάχνα μου και μαζί με αυτό συνειδητοποίησα πως το σώμα μου θα άλλαζε ξανά και θα μετατρεπόταν για άλλη μια φορά σε μια στρογγυλή μπάλα με πόδια… Βέβαια το να κάνω δεύτερο παιδί, ήταν κάτι που ήθελα πολύ, κάτι για το οποίο προσπάθησα να συμβεί και που εντελώς συνειδητά επεδίωξα… και το κατάφερα με τις ευλογίες του Θεού! Ήταν μια απόφαση όμως, που σε πρώτη φάση την πήρα σκεπτόμενη το γιο μου το μεγάλο, καθώς, ούσα ήδη μαμά, είχα από το πρώτο μου κιόλας παιδί, καλύψει την διακαή μου επιθυμία να αποκτήσω ένα μωρό, παρά το γεγονός βέβαια ότι μου αρέσουν τα παιδιά και θα ήθελα μια πολυμελή οικογένεια αν είχα τη δυνατότητα! Όμως κύριο μέλημα, τόσο του συζύγου μου όσο και δικό μου, ήταν να χαρίσουμε ένα τουλάχιστον αδερφάκι στο μεγάλο μας γιο Ορφέα ως στήριγμα, του ενός προς τον άλλο στη μετέπειτα ζωή τους! Έτσι, ναι μεν πρόσεχα στο μέτρο του δυνατού καθόλη τη διάρκεια της κύησης, από την άλλη δε, φερόμουν πιο ελεύθερα συγκριτικά με την πρώτη κύηση… δεν έβαζα τόσους φραγμούς ή τόσα πρέπει όπως την πρώτη φορά…

[/vc_column_text][vc_blockquote type=”type3″]ούτε για μια στιγμή δε μετάνιωσα που έμεινα έγκυος για δεύτερη φορά…[/vc_blockquote][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]Ο καιρός περνούσε και καθώς έβλεπα το σώμα μου να αλλάζει και την κοιλιά μου να μεγαλώνει ολοένα και περισσότερο, άρχισα να καταλαβαίνω τί επρόκειτο να συμβεί τους επόμενους μήνες… ούτε για μια στιγμή δε μετάνιωσα που έμεινα έγκυος για δεύτερη φορά, ούτε μια φορά δεν αισθάνθηκα την επιθυμία να το είχα αποφύγει!

Όμως ήμουν εστιασμένη στο γιο μου Ορφέα και τη σωστή ανατροφή του! Αυτό σημαίνει πως δεν έδινα τη δέουσα σημασία στο πλασματάκι που ήταν μέσα στην κοιλιά μου!

Πολλές φορές έπιασα τον εαυτό μου κάποια βράδια που εμένα ξάγρυπνη, να αναρωτιέμαι αν αυτό το πλάσμα θα μπορούσα να το αγαπήσω, όσο τον μεγάλο μου γιο, ή αν θα έπρεπε να στερήσω μέρος της αγάπης μου από εκείνον για το νέο μέλος της οικογένειας που θα ερχόταν!

Ο καιρός κύλισε γρήγορα  και πριν από μερικές μέρες ξύπνησα με πόνους περιόδου και δυνατές συσπάσεις, οι οποίες όμως δεν ήταν συγχρονισμένες για να σπεύσω στο μαιευτήριο. Παρόλα αυτά είχα ένα προαίσθημα πως το μωρό εκείνο το βράδυ θα ερχόταν κι έτσι ενημέρωσα το γιατρό μου από νωρίς το πρωί για ό,τι αισθανόμουν, ώστε να έχει γνώση και άφησα τη φύση να κάνει τη δουλειά της. Οι συσπάσεις και οι πόνοι συνεχίστηκαν όλη την ημέρα, άλλοτε πιο δυνατοί, άλλοτε πιο ήπιοι! Δεν πτοήθηκα καθόλου! Το αντίθετο μάλιστα! Έκανα το πρόγραμμα μου κανονικά και απλά είχα στο νου μου να μετρώ τη συχνότητα και τη διάρκεια των συστάσεων! Ξάπλωσα το μεσημέρι ώστε να χαλαρώσω λίγο και να δω αν θα περνούσαν, όμως όταν ξύπνησα το απόγευμα οι συσπάσεις δήλωσαν και πάλι το παρόν!

Όλο το απόγευμα φρόντισα να ετοιμάσω τα τελευταία πράγματα που θα χρειαζόμουν για το μαιευτήριο και αργότερα κάθισα χαλαρά στον καναπέ! Οι συσπάσεις είχαν αραιώσει αρκετά, αλλά όταν έρχονταν ο πόνος ήταν όλο και πιο δυνατός! Έπαιξα λίγο με το γιο μου και όσο έπεφτε η νύχτα, άρχισε και πάλι η συχνότητα των συστάσεων να αυξάνεται! Κατά τις 22:00 το βράδυ, όπου πήγαμε το μικρό Ορφέα να ξαπλώσει, οι συσπάσεις έρχονταν ανά 20 λεπτά! Εκείνο το βράδυ είχε αναλάβει ο σύζυγος μου το παιδί για τα καλά! Είχα ξαπλώσει στο διπλανό δωμάτιο και περίμενα να με φωνάξουν για την καθιερωμένη βραδινή ανάγνωση παραμυθιού, όταν άκουσα το σύζυγο μου να εξηγεί στο παιδί, πως η κοιλίτσα της μαμάς πονούσε και πως μπορεί αργά τη νύχτα να φεύγαμε για το νοσοκομείο! Του εξήγησε πως αν ξυπνούσε τη νύχτα και δε μας έβρισκε στο δωμάτιο μας, δε θα έπρεπε να ανησυχήσει γιατί θα ήταν η γιαγιά μαζί του! Του είπε επίσης, πως επειδή η μαμά πονάει δε θα ήταν σωστό να την κουράσει, και πως θα έπρεπε να αρκεστεί με την ανάγνωση ενός και μόνο παραμυθιού! Το καημένο ήταν τόσο συνεργάσιμο, έδειχνε τόση κατανόηση! Με φώναξαν λοιπόν να πάω και κάθισα κάτω όπως κάθε βράδυ! Παίξαμε λίγο στο κρεβάτι με τα αυτοκινητάκια και μετά άρχισα να διαβάζω όπως είχαμε συμφωνήσει! Οι πόνοι έρχονταν καθόλη τη διάρκεια της παραμονής μου στο δωμάτιο του παιδιού και καθώς ήταν πιο δυνατοί, αναγκαζόμουν να σταματάω την ανάγνωση! Το παιδί καταλάβαινε ότι πονούσα και μου έλεγε: “μαμά, σε αγαπήσω λίγο…” και κατέβαινε από το κρεβατάκι του, με πλησίαζε και με αγκάλιαζε! Το παιδί κοιμήθηκε γρήγορα χωρίς να ζητήσει άλλο παραμύθι και χωρίς να προβάλει καμία αντίσταση…!

Γύρισα στο σαλόνι και άνοιξα τον υπολογιστή να κάνω κάποια πράγματα που είχα αναλάβει και έπρεπε να παραδώσω! Η συχνότητα των συσπάσεων μέχρι τις 00:00 το βράδυ ήταν σταθερή και οι πόνοι ίδιας έντασης! Τότε ξαφνικά ήταν που οι συνθήκες άλλαξαν! Οι πόνοι έρχονταν ανά 7 λεπτά και διαρκούσαν κάτι λιγότερο από ένα λεπτό! Συνέχισα να δουλεύω και παρατηρούσα με το ρολόι στο χέρι τί συνέβαινε! Στη 01:00 πμ άρχισαν οι πόνοι να έρχονται ανά 3 λεπτά και η διάρκεια τους ήταν ένα λεπτό γεμάτο! Αφού οι πόνοι ήταν ολοένα και πιο ισχυροί, αποφάσισα μισή ώρα μετά να τηλεφωνήσω στο γιατρό μου! Φυσικά τον ξύπνησα, του εξήγησα τί συνέβαινε και με συμβούλευσε να φύγω για το μαιευτήριο! Στο σπίτι σήμανε συναγερμός! Έκλεισα τον υπολογιστή, ξύπνησα το σύζυγο μου, τη μητέρα μου, και την πεθερά μου η οποία θα έμενε με το παιδί και γρήγορα φύγαμε για την κλινική!

Η διαδρομή, αν και μου είπαν ότι την κάναμε σε 15 λεπτά και μας έπιασαν μόνο δυο φανάρια, μου φάνηκε ατελείωτη! Μπήκαμε κατευθείαν στα επείγοντα και από εκεί με παρέλαβε μια μαία και με οδήγησε σε θάλαμο ελέγχου! Δεν μπορούσα να κρατήσω τα δάκρυα μου! Αφενός γιατί πονούσα πολύ και αφετέρου γιατί καταλάβαινα ότι σε λίγη ώρα θα είχα στην αγκαλιά μου το μωρό μου! Η προϊσταμένη με ψηλάφισε και με ρώτησε τί περίμενα και δεν πήγα νωρίτερα στο μαιευτήριο… είχα διαστολή 6! Σε πολύ λίγο θα γεννούσα! Με μετέφεραν σε αίθουσα τοκετών και ενημέρωσαν το γιατρό μου για την κατάσταση μου και μετά από ένα περίπου τεταρτάκι ήρθε κι εκείνος! Η ώρα ήταν 02:30! Μου χορηγήθηκε η επισκληρίδειος, με μεγάλη προσπάθεια από μέρους μου, αφού από το ρίγος που με είχε πιάσει λόγω των πόνων που ένιωθα, δεν μπορούσα να σταθώ ακίνητη! Μετά από λίγο μπήκε ο σύζυγος μου στην αίθουσα τοκετών! Πέρασε λίγη ώρα μέχρι να με πιάσει η επισκληρίδειος και όταν πια οι πόνοι είχαν ελαττωθεί και η πίεση είχε μετακινηθεί χαμηλά, ο γιατρός, στην προσπάθεια του να με ηρεμήσει, μιας και έβλεπε το τρέμουλο που με είχε καταβάλει από τους πόνους, μου έπιασε το χέρι και μου είπε: “Ηρέμησε τώρα, δεν πονάς πια, μόνο πίεση έχεις χαμηλά! Σε λίγο γεννάς! Ξεκινάμε!” Η πίεση βέβαια που ένιωθα χαμηλά δεν ήταν άνευ πόνου, ήταν όμως σαφώς χαμηλότερης έντασης!

[/vc_column_text][vc_blockquote type=”type3″]Είναι απίστευτο, ένα τόσο δα πλάσμα να μπορεί να σε κάνει να νιώσεις τόσο δυνατά πράγματα από τη μια στιγμή στην άλλη![/vc_blockquote][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]Από εκείνη τη στιγμή τα πράγματα πήγαν πολύ γρήγορα! Ήρθε ο νοσοκόμος στην αίθουσα και άλλαξε το κρεβάτι προκειμένου να πάρω θέση τοκετού και ο γιατρός, έδωσε την οδηγία να σπρώξω και αυτό έκανα! Μετά μου είπε πως στην επόμενη εξώθηση θα βγει! Πράγματι, έσπρωξα άλλη μία και αυτό ήταν! Είδα το πλασματάκι να βγαίνει από μέσα μου, ενωμένο μαζί μου με το λώρο! Φοβόμουν μήπως δεν αισθανθώ όπως στην πρώτη γέννα που είδα το σπλάχνο μου για πρώτη φορά…. όμως και μόνο στη θέα αυτής της ψυχούλας που άρχισε να κλαίει, τα μάτια μου άρχισαν αυτόματα να δακρύζουν! Δεν μπορούσα να τα σταματήσω! Όλοι οι φόβοι μου για το αν θα αισθανθώ όπως την πρώτη φορά, ως δια μαγείας εξανεμίστηκαν! Κοίταξα το σύζυγο μου που ήταν πλάι μου, μου χαμογέλασε και μου έκανε ένα νεύμα σα να μου έλεγε “πάει, πέρασε”!

Αδημονούσα να πάρω το παιδί στην αγκαλιά μου! Ήθελα να νιώσω την απερίγραπτη και ανεπανάληπτη «δέρμα με δέρμα» επαφή! Αυτή την πρώτη επαφή με το μωρό που όμοιά της δεν υπάρχει και που αν δεν το ζήσει κάποιος δεν μπορεί να το καταλάβει! Ζήτησα αμέσως να μου δώσουν το μωρό να το θηλάσω και δε μου το αρνήθηκαν! Όση ώρα ο γιατρός συνέχιζε τη δουλειά που απέμενε, εγώ προσπαθούσα με τη βοήθεια μιας μαίας να θηλάσω το παιδί! Και με λίγη προσπάθεια τα καταφέραμε! Ήταν μαγική η στιγμή! Ήταν τόσο μικροσκοπικός! Μόλις 2760γρ. Έδειχνε τόσο ευάλωτος! Ένιωσα έντονα την ανάγκη να του δώσω όλο μου το είναι για να μεγαλώσει! Να κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ για να καταφέρει να δυναμώσει γρήγορα! Είναι απίστευτο, ένα τόσο δα πλάσμα να μπορεί να σε κάνει να νιώσεις τόσο δυνατά πράγματα από τη μια στιγμή στην άλλη!

Με μετέφεραν στην ανάνηψη και περίμενα να μου φέρουν το μωρό! Όμως η μαία με ενημέρωσε πως είχε πέσει λίγο η θερμοκρασία του και προσπαθούσε να τον ζεστάνει και πως μόλις ανέβαινε λίγο θα μου τον έφερνε αμέσως! Πράγματι μετά από 40 περίπου λεπτά μου τον έφερε και τον βάλαμε μαζί να θηλάσει! Με λίγη προσπάθεια το παιδί τα κατάφερε! Ήταν τόσο τέλεια αίσθηση! Επανήλθαν στη μνήμη μου όλα εκείνα τα συναισθήματα που είχα νιώσει και την πρώτη φορά!

[/vc_column_text][vc_blockquote type=”type3″]Η δύναμη αυτού του πλάσματος και η θέλησή του για ζωή ήταν κινητήριος δύναμη για εμένα![/vc_blockquote][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]Τις επόμενες μέρες στο μαιευτήριο τα πράγματα πήγαιναν καλά και ήταν πιθανό να φύγουμε μια μέρα νωρίτερα! Μέχρι που μας ενημέρωσαν πως το παιδί είχε ανεβάσει λίγο ίκτερο και έπρεπε να μείνουμε άλλο ένα βράδυ για φωτοθεραπεία! Δεν το συζητήσαμε καθόλου! Ήταν αυτονόητο πως αυτό θα κάναμε! Αν και με συμβούλευσαν να δώσω στο παιδί ξένο γάλα για να ενυδατωθεί, αυτό δεν το συζητούσα καθόλου! Ήμουν κάθετη! Από νωρίς πήραν το παιδί για φωτοθεραπεία και συνεννοηθήκαμε με τις μαίες να μου τον φέρνουν κάθε 2,5 ώρες ώστε να θηλάζει και να παίρνει τα απαραίτητα υγρά! Αυτό συνεχίστηκε όλη νύχτα! Δε σταμάτησα λεπτό να προσπαθώ! Έβαζα ξυπνητήρι ανά δύο ώρες και περίμενα! Αν καθυστερούσαν να τον φέρουν, τις καλούσα εγώ για να τους το υπενθυμίσω! Ήταν κάτι που είχα ξαναζήσει στη γέννηση του μεγάλου μου γιου! Το πρωί έγινε πάλι αιμοληψία στο παιδί και η παιδίατρος μας ενημέρωσε πως ο ίκτερος είχε πέσει και πως το παιδί είχε πάρει και βάρος, οπότε αυτό, αυτομάτως σήμαινε πως φεύγαμε για το σπίτι! Το ξενύχτι μου και η ακατάπαυστη προσπάθεια μου, είχαν αποφέρει καρπούς! Η δύναμη αυτού του πλάσματος και η θέλησή του για ζωή ήταν κινητήριος δύναμη για εμένα. Ήταν η αιτία να αντλήσω δύναμη από κάθε αποθήκη της ψυχής μου! Ούτε μια στιγμή δεν λύγισα από την κούραση που αισθανόμουν, ούτε για μια στιγμή δεν τα παράτησα και ούτε σκέφτηκα πως έπρεπε τώρα που όλα πήγαν καλά να ξεκουραστώ! Αυτό που σκέφτηκα ήταν «άντε να πάμε σπίτι μας να μπορώ να του προσφέρω περισσότερα»!

[/vc_column_text][vc_blockquote type=”type3″]…ένιωσα πως η αγάπη μιας μάνας δε μοιράζεται δια τον αριθμό των παιδιών που έχει κάνει…[/vc_blockquote][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]Φτάσαμε σπίτι και μόλις αντίκρισα το μεγάλο μου γιο, ο οποίος όλες αυτές τις μέρες από ό,τι μου είχαν πει ήταν μελαγχολικός και χωρίς καμία διάθεση για τίποτα, ένιωσα πόσο πολύ μου είχε λείψει! Τον έσφιξα στην αγκαλιά μου! Ούτε ίχνος από την αγάπη μου για εκείνον δεν του είχα στερήσει, προκειμένου να μπορέσω να αγαπήσω το νέο μέλος της οικογένειας μου! Αισθανόμουν να τον αγαπώ ακόμη περισσότερο απ’ ότι πριν! Εκείνη ακριβώς τη στιγμή ένιωσα πως η αγάπη μιας μάνας δε μοιράζεται δια τον αριθμό των παιδιών που έχει κάνει… Το αντίθετο μάλιστα!

Η αγάπη μιας μάνας μόνο πολλαπλασιάζεται για να αγαπάει το ίδιο όλα της τα παιδιά! Είναι σαν το κάθε ένα, να κουβαλάει μαζί του από την κοιλιά, από την πρώτη κιόλας μέρα που γεννιέται, την αγάπη που του αξίζει και που χρειάζεται για να μεγαλώσει! Και αν ο Θεός έχει σχέδια για εμάς να μας χαρίσει κι άλλο παιδί, με χαρά θα το δεχτούμε και με την ίδια δύναμη θα το αγαπήσω κι εκείνο!

 

Γράφω και στο paidorama.com για την εγκυμοσύνη, τα δικά μου χόμπι και όσα βιώνω και θέλω να μοιραστώ μαζί σας. Μπορείτε να βρείτε τα άρθρα μου και στο paidorama.com

https://www.paidorama.com/paidoblog/mama/deyteri-fora-mama[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]

Διακοπή θηλασμού, μια πρόκληση για όλες τις μαμάδες που κανουν ΑΜΘ.

[vc_row][vc_column][vc_column_text]

 

Πώς θα καταφέρω να διακόψω ανώδυνα το θηλασμό? Πώς θα δώσω στο μωρό να καταλάβει ότι αυτός ο κύκλος ολοκληρώθηκε? Πώς θα γίνει να μην επηρεαστεί  ψυχολογικά το μωρό από τη διακοπή? Ερωτήματα που σίγουρα απασχολούν τις περισσότερες μαμάδες που κάνουν Αποκλειστικό Μητρικό Θηλασμό (ΑΜΘ) για περισσότερο από ένα χρόνο, μιας και καμία δε γεννήθηκε να ξέρει. Μια διαδικασία πρόκληση για τη μαμά και το παιδί αφού αποτελεί τον ύστατο τρόπο δεσμού μεταξύ μητέρας-παιδιού, γεγονός που καθιστά τη διαδικασία αυτή πολύ δύσκολη και επίπονη και για τους δυο.

Στο άρθρο αυτό θα αναφερθώ μόνο στη δίκη μου εμπειρία και στον τρόπο με τον οποίο πραγματοποιήθηκε τελικά η διακοπή του θηλασμού. Σίγουρα δεν ήταν το πιο εύκολο στάδιο από τη γέννηση του μωρού! Μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι ήταν το πιο δύσκολο, αφού για την εκμάθηση της τέχνης του θηλασμού είχα παρακολουθήσει δυο σεμινάρια πριν τον τοκετό και ένα μετά από αυτόν, πράγμα που σημαίνει πως ήμουν αρκετά προετοιμασμένη και έτοιμη γι’ αυτήν τη διαδικασία. Για τη διακοπή όμως του θηλασμού δεν υπήρχε κανένα σεμινάριο να παρακολουθήσω για να βοηθηθώ και δεν υπήρχε κανείς να μου πει πώς να το επιτύχω πέρα από κάποιες προτάσεις της παιδιάτρου (πχ. να του λέω ότι θα θηλάσουμε όταν βγει το φεγγαράκι προκειμένου να κόψουμε το μεσημεριανό θηλασμό, κάτι που στο δικό μου το παιδί δεν πέτυχε κ.α.) και πιστεύω πως κάθε περίπτωση μωρού έχει τις ιδιαιτερότητες της και απαιτεί διαφορετικό χειρισμό! Επιπλέον το μωρό το δικό μου δεν χρησιμοποιούσε πιπίλα μιας και το απέφυγα, πράγμα που δυσχέραινε τη διαδικασία διακοπής και επίσης δεν έπινε κάποιο συμπλήρωμα ώστε να έχει τουλάχιστον αυτό σαν υποκατάστατο! Δεν σκόπευα άλλωστε να του δώσω αγελαδινό γάλα έπειτα από όσα έχω διαβάσει γι’ αυτό! Συνεπώς ο δρόμος που είχα διαλέξει ήταν μακρύς και δύσκολος!

Έπειτα από δυο συναπτά έτη αποκλειστικού μητρικού θηλασμού, ήταν πολύ δύσκολο για εμένα να στερηθώ αυτή την ευχάριστη “ρουτίνα” στο ρόλο μου ως μαμά και πολύ περισσότερο να αποκόψω το παιδί από πάνω μου! Βέβαια, βοήθησε και το γεγονός ότι το γάλα μου είχε ελαττωθεί σημαντικά και μάλιστα από τον ένα μαστό είχε διακοπεί εντελώς! Πιο δύσκολο όμως, πιστεύω ότι ήταν για το ίδιο το παιδί να στερηθεί τη μαμά και να συνειδητοποιήσει ή καλύτερα να ενστερνιστεί ότι πλέον θα πάψει να συνδέεται μαζί μου κατ’ αυτόν τον τρόπο και πως θα πρέπει να αποδεχτεί ότι έτσι είναι τα πράγματα και δεν μπορεί να κάνει τίποτα για να το αποτρέψει!

[/vc_column_text][vc_blockquote type=”type3″]Όταν το μωρό ζητούσε να θηλάσει, δεν του το στερούσα![/vc_blockquote][vc_column_text]Δυο μήνες σχεδόν πριν από την οριστική διακοπή του θηλασμού και αφού πια ο ένας μαστός είχε πάψει να παράγει γάλα, μιας και το παιδί έτρωγε κανονικά στέρεη τροφή εδώ και μήνες και ο θηλασμός δεν αποτελούσε κύριο τρόπο σίτισης, αλλά τρόπο χαλάρωσης και νανουρίσματος, άρχισα σε κάθε γεύμα θηλασμού (μεσημέρι-βράδυ) να μιλάω στο παιδί για το ενδεχόμενο διακοπής. Άρχισα δηλαδή να του εξηγώ ότι η ροή των πραγμάτων είναι αυτή και ότι τελικά κάποια στιγμή θα σταματήσει να πίνει γαλατάκι από τη μανούλα! Πιο συγκεκριμένα του έλεγα πως καθώς το μωράκι μεγαλώνει, δεν έχει πια ανάγκη το γαλατάκι της μανούλας και έτσι το σώμα της δεν φτιάχνει πολύ γάλα και στο τέλος θα σταματήσει εντελώς να φτιάχνει… πως όπως τα ξαδέρφια του δεν πίνουν πια γαλατάκι από τη μανούλα γιατί έχουν μεγαλώσει, έτσι και το δικό μου το μωράκι έχει μεγαλώσει, έχει γίνει ένα μικρό αντράκι και σιγά – σιγά θα σταματήσει να πίνει γαλα κι αυτό από τη μαμά… και άλλα τέτοιου είδους παραδείγματα! Αυτή η κουβέντα γινόταν κάθε μεσημέρι και κυρίως κάθε βράδυ προκειμένου να αντιληφθεί και τελικά να αποδεχτεί το μωρό, το τελικό αποτέλεσμα! Φυσικά η αντίδραση του μωρού ήταν τα γκρινιάζει και ορισμένες φορές να κλαίει και να προσκολλάται περισσότερο στο στήθος. Προφανώς σε αυτό το σημείο, όταν το μωρό ζητούσε να θηλάσει (μέσα στα πλαίσια των επιτρεπτών γευμάτων, δηλαδή μεσημέρι-βράδυ αφού είχαμε κόψει τα υπόλοιπα γεύματα) δεν του το στερούσα, μιας και ήξερα πως τελικά κάποια στιγμή θα επέλθει η διακοπή τόσο της παραγωγής γάλακτος, όσο και της διαδικασίας του θηλασμού και γιατί ήθελα το μωρό να καταλάβει πως δεν είναι κάτι που προκαλεί ή θέλει να συμβεί η μαμά, αλλά κάτι που είναι φυσικό επόμενο! Του έδινα με αυτόν τον τρόπο δηλαδή να καταλάβει πως όσο η μανούλα έχει γάλα, θα του το δίνει!

Όλο αυτό ήταν μια καλή προετοιμασία καθώς τις επόμενες εβδομάδες το γάλα μου ελαττώθηκε κι άλλο και δεν επαρκούσε έως ότου το μωρό αποκοιμηθεί, με αποτέλεσμα το μωρό να «πιπιλάει» μέχρι να καταφέρει να το πάρει ο ύπνος, μιας και όπως προανέφερα το μωρό δεν χρησιμοποιούσε πιπίλα! Αυτό ήταν μια παγίδα στην οποία φοβόμουν πως αν ενέδιδα θα είχα το αντίθετο από το επιθυμητό αποτέλεσμα! Προφανώς και δε με ενοχλούσε να αφήνω το μωρό να πιπιλάει προκειμένου να αποκοιμηθεί, όμως έπρεπε εγώ να αντιληφθώ έγκαιρα πως αυτό δε θα βοηθούσε το μωρό μήτε να αποκοπεί από εμένα, αλλά ούτε και να μάθει να κοιμάται χωρίς το στήθος!  Έτσι άρχισα να του λέω πως δεν έχει άλλο γαλατάκι η μαμά και πως θα ήταν καλό να αφήσει το στήθος της γιατί καθώς εκείνος ρουφάει και αδειάζει το στήθος της μαμάς, μετά η μαμά πονάει! Του το έλεγα και με τέτοιο τρόπο που έκανε το μωρό να μη θέλει να μου προκαλεί πόνο! Δε λέω, κακό να λέω ψέματα στο παιδί, αλλά κάποια ψέματα είναι για το καλό του, ένα αναγκαίο κακό! Όταν ήταν να κοιμηθεί, του έδινα να θηλάσει τόσο όσο γάλα είχα, μετά του επεσήμανα ότι τελείωσε το γάλα και πρέπει να αφήσει το στήθος γιατί η μαμά πονάει. Του εξηγούσα πως έτσι γίνεται σε όλους τους ανθρώπους. Πως καθώς το μωρό μεγαλώνει, το σώμα της μαμάς δε φτιάχνει άλλο γάλα, γιατί το παιδάκι δεν το έχει πια ανάγκη. Έτσι έγινε και με τη μαμά όταν μεγάλωσε, έτσι και με τον μπαμπά, έτσι και με τα ξαδέρφια του που έχουν μεγαλώσει και δεν πίνουν πια γαλατάκι από τη μανούλα έτσι και η Μαλβίνα η φίλη του, δεν πίνει πια γάλα από τη μαμά της γιατί μεγάλωσε. Κάποιες φορές χρειαζόταν να επέμβω εγώ και να του αφαιρέσω το στήθος από το στόμα αφού το καημένο προφανώς και δεν ήθελε να το αφήσει! Αυτό ήταν κάτι που συχνά πυκνά του ανέφερα και κατά τη διάρκεια της ημέρας προκειμένου να γίνει κτήμα του! Πάντα το παιδί έδειχνε να κατανοεί αυτό που του έλεγα, αλλά την ύστατη στιγμή που έπρεπε να το αφήσει δυσκολευόταν![/vc_column_text][vc_blockquote type=”type3″]Προσπαθήστε να είστε ευρηματικές, όσο γίνεται περισσότερο![/vc_blockquote][vc_column_text]Έκανα κάποιες προσπάθειες να του δώσω κατσικίσιο γάλα, αλλά μάταια, αφού γευστικά δεν ήταν κάτι που άρεσε στο παιδί και επιπλέον καταλάβαινε τί προσπαθούσα να κάνω και αντιστεκόταν! Έπειτα είπα να δοκιμάσω με γάλα αμυγδάλου, «φιστίκι» όπως το έλεγε αυτός, αλλά και μόνο στην όψη του γάλακτος, είχα ήδη χάσει το παιχνίδι και το παιδί δεν το δοκίμαζε καν! Ούτε καν όταν έβαζα στο ποτήρι να πιω εγώ, κάτι που σε οτιδήποτε άλλο το παιδί θα ήθελε να δοκιμάσει! Βλέποντας όμως το λευκό χρώμα του γάλακτος δεν προσπαθούσε καν. Βέβαια ό,τι δοκιμές έκανα ήταν με το μπιμπερό που γενικά δεν χρησιμοποίησε ποτέ. Οπότε κάθε φορά που το έβλεπε γκρίνιαζε. Μετά από αυτό, ό,τι προσπάθεια έκανα ήταν με το ποτηράκι του νερού που είχε μαλακό στόμιο (το First Choice της NUK). Έτσι αφού ούτε αυτό είχε αποτέλεσμα μιας και το παιδί αρνιόταν πεισματικά να δοκιμάσει, σκαρφίστηκα να του το κρύψω μέσα σε ένα από τα άλλα ποτηράκια του! Του είχα πάρει ένα ποτήρι της Dr  BROWN (Κύπελλο θερμός με στόμιο & καπάκι 300ml dr-brown’s σιέλ), το οποίο βοηθούσε στη μετάβαση από το ποτηράκι με την πιπίλα στο ποτήρι το κανονικό! Το ποτηράκι αυτό, είχε καιρό να το χρησιμοποιήσει και καθώς ήταν αδιάφανο, έβαλα λίγο γάλα αμυγδάλου εκεί μέσα! Το παιδί βλέποντας το ποτηράκι, αμέσως έσπευσε να το πάρει και να πιει νομίζοντας ότι έχει νερό ή χυμό! Πίνοντας την πρώτη γουλιά, αμέσως κατάλαβε ότι είναι γάλα και με κοίταξε με βλέμμα που μου έλεγε πως δεν μπορώ να τον κοροϊδέψω! Μου είπε μάλιστα “νενέ”, έτσι αποκαλούσε το μωρό στη δίκη του γλώσσα το γάλα κάθε είδους ακόμη και το δικό μου! Βέβαια, του άρεσε γευστικά όποτε συνέχισε να το πίνει μέχρι που το τελείωσε και ζήτησε κι άλλο! Σε αυτό το σημείο να εξηγήσω πως  του άρεσε πολύ το παστέλι φιστίκι και για να τον προτρέψω να πιει το γάλα του είπα ότι είναι Φιστίκι! Έτσι καθιερώθηκε η ονομασία του γάλακτος αμυγδάλου σε «Φιτίκι» όπως το έλεγε εκείνος!  Η ικανοποίηση μου μόλις ήπιε το γάλα, ήταν μεγάλη! Ήταν ένα στοίχημα που είχα κερδίσει! Γι’ αυτό μανούλες…. προσπαθήστε να είστε ευρηματικές όσο γίνεται περισσότερο γιατί αυτά τα σκαθαράκια είναι απίστευτα έξυπνα και δύσκολα τα ξεγελάς! Φυσικά κάνοντας το παιδί να πιει το γάλα αμυγδάλου, δε σήμαινε πως κατάφερα κάτι σημαντικό αφού κάθε φορά που του έλεγα να του βάλω λίγο “φιστίκι” εκείνο καταλάβαινε πως θα ήταν το αντάλλαγμα για να μην πιει από εμένα, όποτε και αρνιόταν!

Ο διάλογος συνεχίστηκε για αρκετές μέρες και σιγά – σιγά άρχισε να ανταποκρίνεται σε όλα αυτά που του έλεγα όλον αυτόν τον καιρό. Το πρόβλημα ήταν πως μετά από μερικές μέρες, έσπασε το χεράκι του οπότε η διαδικασία πήγε πίσω μιας και δεν ήθελα να τον βασανίζω! Προσπάθησα παρόλα αυτά να μην τα παρατήσω και μόλις συνειδητοποίησα ότι έχει συνηθίσει το νάρθηκα που φορούσε, επανήλθα στη διαδικασία που είχα αφήσει στη μέση. Σαν να μην έφτανε αυτό, μετά από μια εβδομάδα κόλλησε κάποια ίωση και ήταν αρκετά ευαίσθητος, οπότε κι εγώ από τη μεριά δεν τραβούσα το σχοινί! Όμως αφού άρχισε να συνέρχεται, έπιασα και πάλι δουλειά. Όλες αυτές τις μέρες που περνούσαν, του εξηγούσα πως η μαμά δεν έχει πολύ γάλα και πως όταν εκείνος ρουφάει ενώ το στήθος δεν έχει άλλο, η μαμά πονάει κάτι που προφανώς δεν επιθυμούσε το μωρό, αλλά όταν καταλάβαινα κατά το θηλασμό ότι άδειασε το στήθος και του έλεγα ότι πρέπει να το αφήσει γιατί  πονάω, εκείνος πάλι αρνιόταν να το κάνει!

Άρχισα πια να του λέω πως κάθε βράδυ, θα πίνουμε το “φιστίκι” και μετά θα πίνουμε όσο γαλατάκι έχει η μανούλα και έπειτα, αν δε μας έχει πάρει ο ύπνος, θα παίρνει η μαμά το μωρό αγκαλιά και θα το κάνει βολτίτσα στο σπίτι τραγουδώντας μέχρι να αποκοιμηθεί. Στην αρχή, στο σημείο που έπρεπε να τον πάρω αγκαλιά και να του τραγουδήσω, δεν ήθελε να το δεχτεί με τίποτα. Έκλαιγε σπαρακτικά. Οπότε άφηνε το στήθος και του έλεγα πως θα του μετρήσω μέχρι να αποκοιμηθεί χαϊδεύοντας τον στην πλάτη! Πράγματι την πρώτη μέρα μέτρησα μέχρι το 250 έως ότου τον πάρει ο ύπνος χαϊδεύοντας τον ασταμάτητα στην πλάτη! Τα επόμενα βράδια το ίδιο ώσπου άρχισε πάλι να μην αφήνει το στήθος! Τότε έπειτα από προτροπή της παιδιάτρου, του έλεγα πως θα του μετρήσω ως το δέκα και θα πρέπει να το αφήσει μόνος του το στήθος και μετά θα κάνουμε αγκαλίτσα! Αποκρίθηκε λέγοντας «ναι» και πριν φτάσω στο 5 το είχε αφήσει! Τότε ανέβηκε επάνω μου και μου είπε να τον πάω βόλτα να του τραγουδήσω! Σηκώθηκα από το κρεβάτι χωρίς δεύτερη σκέψη! Άρχισα να τραγουδώ τα δυο νανουρίσματα που του τραγουδούσα από την ημέρα που γεννήθηκε χωρίς να αντιδράσει, κάτι που γενικά δε με άφηνε να κάνω αφού τα είχε συνδυάσει με τη διαδικασία και την “υποχρέωση” του ύπνου! Τον κράτησα αγκαλιά τραγουδώντας του μέχρι που αποκοιμήθηκε! Το επόμενο μεσημέρι συνέβη το ίδιο, και το επόμενο βράδυ, πάλι το ίδιο! Το δεύτερο κατά σειρά μεσημέρι άρχισε να αντιδρά πάλι!

Για καλή μας τύχει όμως, στον επάνω όροφο κατοικεί μια οικογένεια με δυο κοριτσάκια, εκ των οποίων το ένα συνομήλικό με τον δικό μου! Οπότε εκεί που έκλαιγε μη θέλοντας να τον νανουρίσω, άρχισα να του λέω πως αν κλαίει θα ξυπνήσει τη Μαλβίνα επάνω και δεν ήταν σωστό! Σταμάτησε λοιπόν να κλαίει και εκείνη τη στιγμή ακριβώς, εντελώς συμπωματικά άρχισε να κλαίει η μικρή Μαλβίνα στον επάνω όροφο! Άδραξα την ευκαιρία και του είπα να τραγουδήσουμε στη Μαλβίνα για να μπορέσει να κοιμηθεί… Φυσικά ενδιαφερόμενος για τη μικρή πριγκίπισσα που ζει ακριβώς από πάνω μας, δέχτηκε! Έτσι κύλησαν οι επόμενες μέρες, με τραγούδι για να κοιμηθεί… “η Μαλβίνα απο πάνω” και βόλτα στο διάδρομο του σπιτιού! Έπινε δηλαδή το “φιτίκι”, όπως έλεγε εκείνος το γάλα αμυγδάλου, έπειτα το γάλα το δικό μου, του μετρούσα για να αφήσει το στήθος, και ανέβαινε πάνω μου και μου έλεγε με τον τρόπο του να πάμε βόλτα να τραγουδήσουμε στη Μαλβίνα! Μάλιστα τον ρωτούσα: “Τί να της τραγουδήσουμε? Το γνωστό?” Και αποκρινόταν με τη γλυκιά φωνούλα του “ναι” και όλα αυτά με το χέρι του παιδιού στο νάρθηκα! Ώσπου φυσικά άρχισε έπειτα από το πέρας των νανουρισμάτων και ενώ είχαν προστεθεί κι άλλα νανουρίσματα στο ρεπερτόριο μας, κάποιες μέρες να μην μπορεί να κοιμηθεί και μου ζητούσε να ξαπλώσει στο κρεβάτι. Εκεί επιστρατευόταν η διαδικασία μέτρησης… μετρούσα δηλαδή χαϊδεύοντας τον μέχρι να τον πάρει ο ύπνος! Φυσικά το παιδί εξακολουθούσε ενδιάμεσα να ζητά να θηλάσει κι εγώ είτε έκανα ότι δεν άκουσα, είτε του εξηγούσα ξανά, πως η μαμά δεν έχει άλλο γάλα και πονάει όταν το παιδάκι ρουφά ενώ δεν έχει… κτλ κτλ. Εκείνος έκλαιγε σπαρακτικά και εγώ αναγκαζόμουν πολλές φορές να γυρίζω μπρούμυτα για να μην του μυρίζει το στήθος, και μου ζητούσε να γυρίσω. Του έλεγα, πως δε θα γυρίσω μέχρι να ηρεμήσει και να σταματήσει να κλαίει. Σε αυτό το σημείο να σημειώσω πως νιώθω πολλές τύψεις γι’ αυτό που έκανα, αλλά ήταν κάτι που μου έβγαινε αυθόρμητα και κάποιες φορές έπιανε, άλλες πάλι όχι! Μόλις δε, γυρνούσα, ανέβαινε επάνω μου αυτόματα![/vc_column_text][vc_blockquote type=”type3″]Έλεγα στον εαυτό μου “Δεν κοίταξες την ευκολία σου, επέλεξες εν γνώση σου το δύσκολο δρόμο για το καλό του παιδιού” και έτσι αναθαρρούσα.[/vc_blockquote][vc_column_text]Δύσκολη, χρονοβόρα και αρκετά επίπονη διαδικασία και για τους δυο μας! Όμως έλεγα στον εαυτό μου “Δεν κοίταξες την ευκολία σου, επέλεξες εν γνώση σου το δύσκολο δρόμο για το καλό του παιδιού” και έτσι αναθαρρούσα. Τώρα αν έπραξα σωστά, θα φανεί πολύ – πολύ αργότερα! Στο σημείο αυτό να αναφέρω, πως ενώ το μωρό πάντα ξυπνούσε κατά τη διάρκεια της νύχτας και για να ξανακοιμηθεί, τον έπαιρνα στο κρεβάτι μου, θήλαζε για 2 λεπτά και κοιμόταν, είχε αρχίσει πια να ξυπνάει μεν ενδιάμεσα, τον έπαιρνα στο κρεβάτι μου και πάλι, αλλά κοιμόταν χαϊδεύοντάς του μόνο την πλατούλα, κάτι που το επιχείρησα ένα βράδυ μιας και δεν ζήτησε από μόνος του να θηλάσει και αφού έπιασε συνέχισα και τα επόμενα βράδια. Οπότε κατάλαβα με αυτόν τον τρόπο, πως είχε αρχίσει να του γίνεται βίωμα και να αποδέχεται υποσυνείδητα το τελικό αποτέλεσμα, δηλαδή τη διακοπή του θηλασμού. Φυσικά, αναφορικά με τη διακοπή, υπάρχει και ο τρόπος της απουσίας. Αν δηλαδή έχετε τη δυνατότητα να λείψετε για κάποιες μέρες και έπειτα από λίγες μέρες να το επαναλάβετε, μπορείτε να το επιχειρήσετε! Συνήθως έτσι λένε πως κόβεται ο θηλασμός πιο εύκολα! Δυστυχώς εγώ δεν την είχα αυτή τη δυνατότητα, αλλά έλεγα μέσα μου πως θα τα καταφέρω, έστω κι έτσι!

Ας επανέλθω λοιπόν στη μακροσκελή περιγραφή μου…

Κι ενώ λοιπόν οι μέρες κυλούσαν, άλλοτε εύκολα, άλλοτε πιο δύσκολα, πότε με τραγούδι και βόλτα στο σπίτι, πότε με μέτρημα και χάιδεμα στην πλατούλα, ή τραγούδι και αγκαλιά στο κρεβάτι, έφτασε μια μέρα, για την ακρίβεια ένα Σάββατο βράδυ που έχουμε γυρίσει σπίτι έπειτα από έξοδο και προφανώς όντας το παιδί κουρασμένο, ξαπλώσαμε στο κρεβάτι με τον καθιερωμένο τρόπο, τον πήρα αγκαλίτσα και απλά δεν ζήτησε να θηλάσει! Φυσικά κι εγώ δεν πήγαινα γυρεύοντας, αφού δε ζήτησε, δεν του έδωσα ούτε εγώ από μόνη μου! Μετά από λίγα λεπτά στην αγκαλίτσα μου και μερικά χαδάκια στην πλάτη, το μικρό μου αγοράκι κοιμήθηκε για πρώτη φορά έπειτα από δυο χρόνια ΑΜΘ, χωρίς να θηλάσει και με το χεράκι ακόμη στο νάρθηκα!!! Δεν το περίμενα! Σταυροκοπιόμουνα! Φυσικά είπα να κρατήσω μικρό καλάθι, γιατί ήταν νωρίς για να βγάλω συμπεράσματα! Το επόμενο μεσημέρι, το ίδιο! Κοιμήθηκε στην αγκαλιά μου ξαπλωμένοι φυσικά στο κρεβάτι μου χωρίς καν να ζητήσει γάλα από εμένα! Λέω ας δω και το βράδυ! Το βράδυ λοιπόν το ξαναθυμήθηκε… του είπα τότε, ότι αφού δυο μέρες δεν έχει πιει, τελείωσε το γάλα της μανούλας…! Άρχισε να επιμένει ώσπου έβαλε τα κλάματα! Του εξηγούσα, τον φιλούσα, τον χάιδευα… μετά από πέντε λεπτά σταμάτησε να κλαίει, ανέβηκε επάνω μου, τράβηξε ελαφρώς την μπλούζα μου (κάτι που κάνει από μόνος του κάθε βράδυ) ώστε το κεφαλάκι του να ακουμπάει το στέρνο μου (ακριβώς όπως συμβαίνει στην δέρμα με δέρμα επαφή, μεταξύ μαμάς και μωρού την ώρα της γέννας) και με μουσική στο mp3 να παίζει τα αγαπημένα του τραγούδια (όπου να αναφέρω πως ακούει μουσική καθημερινά, ανελλιπώς από τη μέρα που γεννήθηκε, και τη ζητάει από μόνος του από τότε που ήταν 8 μηνών) κοιμήθηκε ξανά χωρίς να θηλάσει…! Το επόμενο μεσημέρι δε ζήτησε. Το επόμενο βράδυ ζήτησε αλλά ακολούθησα τη διαδικασία της προηγούμενης βραδιάς, έκλαψε για 3 λεπτά και μετά ανέβηκε πάνω μου και κοιμήθηκε… Έτσι κύλησε η επόμενη μία εβδομάδα! Μετά σταμάτησε να κλαίει, ανέβαινε κατευθείαν επάνω μου και κοιμόταν! Μόνο κανένα βράδυ, μπορεί να ζητούσε να θηλάσει αλλά δεν επέμενε και πολύ αφού είχε πιάσει πια το νόημα…!

Πλέον κοιμάται, μεσημέρι-βράδυ, ανεβαίνοντας πάνω μου και χαϊδεύοντας του την πλάτη! Είμαι σίγουρη ότι αφού επετεύχθη το μεγάλο εγχείρημα της διακοπής του θηλασμού θα διορθωθεί και αυτό! Θα έρθει η στιγμή που θα κοιμάται από μόνος του μέσα στην κούνια του, γιατί μέχρι τώρα τον πάω κοιμισμένο στο κρεβάτι του! Δεν ανησυχώ καθόλου και δεν με ενοχλεί και καθόλου αφού κακά τα ψέματα, το δέσιμο μεταξύ μας είναι μεγάλο! Κι εμένα μου λείπει ο θηλασμός, πόσο μάλλον σε εκείνον! Είναι γεγονός πάντως, πως ο θηλασμός τελικά κόπηκε ξαφνικά και απρόσμενα γρήγορα. Πίστευα πως θα διαρκούσε πολύ περισσότερο η διαδικασία διακοπής. Φυσικά κάθε μέρα θα αναφερθεί το παιδί στο γεγονός ότι η μαμά δεν έχει γάλα, ή ότι η μαμά πονάει όταν εκείνος ρουφάει, ή με ρωτάει αν τα ξαδέρφια του πίνουν γάλα από τη μαμά τους, ή αν τα γατάκια της γιαγιάς πίνουν γάλα από τη μαμά γάτα και άλλα τέτοια που θα σκαρφιστεί το μυαλουδάκι του προκειμένου να επαναφέρει το θέμα! Βέβαια κάποια βράδια όταν είναι πολύ κουρασμένος και δεν ξέρει τι του φταίει, το θυμάται και ζητάει το «νενέ» όπως λέει εκείνος. Εννοείται ότι του λέω πως δεν έχω άλλο πια, πράγμα που είναι αλήθεια, κλαίει για κανένα τρίλεπτο και μετά σταματάει, ανεβαίνει πάνω μου και κοιμάται, η καθιερωμένη διαδικασία.  Από τότε όμως που έχει “κόψει” το θηλασμό έχει κολλήσει πάνω μου τουλάχιστον 80% περισσότερο από πριν. Θέλει να είναι συνέχεια μαζί μου, δεν πάει πουθενά χωρίς εμένα, θέλει εγώ μόνο να τον κάνω μπάνιο, θέλει εγώ μόνο να τον αλλάξω, εγώ να τον ταΐσω, εγώ να του βάλω νερό, εγώ να του δώσω νερό… όλα εγώ και άλλος κανείς! Κατανοητό απόλυτα, αφού αισθάνεται ότι απομακρύνεται από εμένα ή ότι με χάνει!  Δικαιολογημένα! Αισθάνονται φόβο και απόρριψη κάτι που φυσικά δε συμβαίνει από μέρους μας, αλλά έτσι νιώθουν![/vc_column_text][vc_blockquote type=”type3″]Να έχετε πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού σας, πως είναι αδιανόητο για εκείνα, αυτό που πάει να συμβεί![/vc_blockquote][vc_column_text]Η συμβουλή που έχω να σας δώσω σε όσες ξεκινάτε αυτό το δύσκολο έργο… είναι ΥΠΟΜΟΝΗ! Δείξτε κατανόηση σε ό,τι κι αν κάνουν, προκειμένου να πετύχουν το αντίθετο από αυτό που προσπαθείτε! Επαναλάβετε τα ίδια και τα ίδια μέχρι να τα εμπεδώσουν! Δεν είναι ότι δεν καταλαβαίνουν, αλλά ότι δεν θέλουν να το αποδεχτούν! Μιλήστε τους με παραδείγματα! Πείτε τους αλληγορικά παραμυθάκια με ιστορίες που θα φτιάξετε εσείς, αντίστοιχου περιεχομένου με το επιθυμητό αποτέλεσμα. Μείνετε σταθερές στην προσπάθεια σας και μην ενδίδετε αμαχητί, χωρίς φυσικά να γίνεστε σκληρές μαζί τους! Να είστε όσο πιο ευρηματικές γίνεται!  Να έχετε πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού σας, πως είναι αδιανόητο για εκείνα, αυτό που πάει να συμβεί!  Χρειάζεται χρόνος. Στο τέλος θα τα καταφέρετε! Η δίκη μου εμπειρία ήταν υπέροχη τα δυο αυτά χρόνια, καθόλη τη διάρκεια του θηλασμού και αρκετά δύσκολη το τελευταίο δίμηνο όπου προσπαθούσα να τον διακόψω. Ξέρω και παράδειγμα όπου η μαμά έλειψε μια εβδομάδα και όταν επέστρεψε το παιδί ζήτησε να θηλάσει, του είπε ότι δεν έχει, του έδωσε να δοκιμάσει φυσικά  προκειμένου να το διαπιστώσει το παιδί ιδίοις όμμασι και αφού είδε ότι δεν είχε γάλα το στήθος της μαμάς, δεν ξαναζήτησε! (Το παράδειγμα της απουσίας που ανέφερα παραπάνω). Εμένα από την άλλη, που δε είχε ή μάλλον που είχε μια σταγόνα, το παιδί αρνιόταν να τη στερηθεί!

Αυτή ήταν η δίκη μου εμπειρία και ο τρόπος που εγώ το χειρίστηκα! Δεν ξέρω αν ήταν ο καλύτερος ή τουλάχιστον σχετικά ανώδυνος για το μωρό. Αυτό θα φανεί αργότερα. Για εμένα πάντως ήταν αρκετά δύσκολος και επίπονος! Τι άλλο να πω… θα πω ξανά ΥΠΟΜΟΝΗ![/vc_column_text][/vc_column][vc_column][/vc_column][vc_column][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][/vc_column][/vc_row]

Ρεψιμο, υπαρχει μεθοδος;

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”908″ img_size=”full” alignment=”center”][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]Είμαι σίγουρη πως ένα από τα πράγματα που απασχολούν κάθε νέα μαμά τις πρώτες μέρες ζωής του μωρού της, είναι το πώς θα βοηθήσει το μωρό της να ρευτεί. Με ποιο τρόπο θα το πετύχει, αν το κάνει σωστά, τι είναι αυτό που θα ανακουφίσει το μωρό της όσο το δυνατόν περισσότερο. Αυτά και πολλά άλλα ερωτήματα απασχολούσαν κι εμένα τουλάχιστον τον πρώτο μήνα της ζωής του μωρού. Σε αυτό το post θα προσπαθήσω να σας δώσω μία επιπλέον βοήθεια περιγράφοντας τη δική μου εμπειρία και τα συμπεράσματά μου μετά από τόσο καιρό.
Τον πρώτο καιρό τα μωράκια δεν έχουν το αίσθημα του κορεσμού και ο σφιγκτήρας που κρατάει την τροφή στο στομάχι είναι ανώριμος ακόμη, με αποτέλεσμα μόλις ξαπλώσουμε το μωρό να βγάζει γουλιές . Γι’αυτό λοιπόν, αν βλέπετε ότι το μωρό είναι λαίμαργο και μετά το γεύμα του βγάζει γουλιές, προσπαθήστε να το διακόπτετε ανά δέκα λεπτά ώστε να ρευτεί. Σε αυτή την περίπτωση κρατείστε το όσο το δυνατόν περισσότερο όρθιο (όσο δηλαδή σας επιτρέπει το μωρό) ώστε να ρευτεί και προσπαθήστε να δώσετε μια κλίση στο κρεβατάκι του. Υπάρχει πιθανότητα βέβαια να μην καταφέρει να ρευτεί ακόμη και αν το κρατήσετε στον ώμο σας 10 ολόκληρα λεπτά.
Το δικό μου μωρό, στις αρχές έτρωγε για είκοσι λεπτά συνεχόμενα, αρκετά λαίμαργα και μετά κοιμόταν, οπότε δε ρευόταν αλλά επίσης δεν ήθελε με τίποτα να τον κρατάω στον ώμο μου ώστε να ρευτεί. Γρήγορα κατάλαβα ότι όταν τον ξάπλωνα στο κρεβατάκι του αφού είχε φάει και αποκοιμηθεί, στα πρώτα πέντε λεπτά που ήταν ξαπλωμένος, άρχιζε να κουνιέται και ξυπνούσε γιατί τότε του ερχόταν η επιθυμία να ρευτεί. Οπότε αν τον σήκωνα αμέσως, ρευόταν, αν όχι έβγαζε γουλιά. Αυτό συνέβαινε γιατί ξαπλώνοντας τον, ο αέρας που είχε καταπιεί μετακινούταν προς τα επάνω και έπρεπε να βγει. Αργότερα, η παιδίατρος με συμβούλευσε να τον σταματάω στα δέκα λεπτά και μετά να τον ξανά βάζω να συνεχίσει. Πράγματι, με αυτόν τον τρόπο οι γουλιές ελαττώθηκαν. Τις περισσότερες φορές όμως και πάλι δε ρευόταν ή το έκανε μετά από αρκετή ώρα αφού ξυπνούσε.
Στο διαδίκτυο υπάρχουν διάφοροι τρόποι για το πώς να κάνετε το μωρό σας να ρευτεί. Είτε κρατώντας το καθιστό στα πόδια σας κρατώντας του το κεφάλι και χτυπώντας ελαφρά την πλατούλα, είτε γυρνώντας το μπρούμυτα, είτε σηκώνοντάς το ψηλά και άλλοι πολλοί. Δε σας κρύβω ότι πολλές από αυτές τις δοκίμασα, αλλά μάταια! Μόνο ο τρόπος, του να το βάζω να ξαπλώσει και μετά από λίγα λεπτά να το σηκώνω ήταν αυτός που δούλευε, τουλάχιστον στο δικό μου μωρό και φυσικά είναι ο τρόπος που μου υπέδειξε το ίδιο το μωρό! Μην παιδεύετε το μωράκι σας άδικα αν βλέπετε ότι δεν μπορεί, γιατί ακόμη κι αν το κρατάτε αγκαλιά για 5′ και δε ρευτεί μέσα σε αυτό το χρόνο, δε θα το κάνει εκείνη τη στιγμή! Το μωρό είναι αυτό που σας δείχνει τί ακριβώς είναι αυτό που θέλει και σας μαθαίνει τα “χούγια” του. Εσείς αυτό που έχετε να κάνετε δεν είναι τίποτε άλλο από το να έχετε τις κεραίες σας τεντωμένες ώστε να λαμβάνετε τα σήματα που σας στέλνει το μωρό και πολύ περισσότερο να είστε σε θέση να τα αποκωδικοποιήσετε![/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]

Θηλασμος & η τεχνικη του

[vc_row][vc_column][vc_column_text]

[easingslider id=”802″]

Μπορεί να μην είμαι ο καταλληλότερος άνθρωπος να σας μιλήσω για το θηλασμό, σίγουρα όμως μπορώ να σας πω πώς βίωσα εγώ την εμπειρία του αποκλειστικού μητρικού θηλασμού και να σας περιγράψω όλα αυτά τα υπέροχα συναισθήματα που ένιωσα μέσα από το θηλασμό χάρις  τον οποίο κατάφερα να αναθρέψω το δικό μου πλασματάκι με τις δικές μου δυνάμεις.

Πρόκειται για το καλύτερο αγαθό που μπορείτε να χαρίσετε στο μωρό σας. Ένα αγαθό με το οποίο τόσο απλόχερα μας εχει προικίσει η φύση και που αντάξιο του δεν είναι κανένα συμπλήρωμα και καμία φόρμουλα γάλακτος.

Δεν υπάρχει ομορφότερη στιγμή κατά τον τοκετό απο εκείνη που παίρνεις αγκαλιά το μωρό σου και ενστικτωδώς θηλάζει για πρώτη φορά! Υπάρχουν βέβαια και οι περιπτώσεις μωρών που δεν “ξέρουν” να θηλάσουν πράγμα απόλυτα φυσιολογικό ή για να το θέσω καλύτερα δεν του δόθηκε η ευκαιρία να προσπαθήσει. Δεν είναι όλα τα μωρά έτοιμα να θηλάσουν, όμως και εκείνα τα μωράκια με τη βοήθεια του προσωπικού του μαιευτηρίου (αν φυσικά είναι φιλικό προς τα μωρά) ή της προσωπικής σας μαίας, βρίσκουν γρήγορα τον τρόπο να θηλάσουν. Αρκεί εσείς να το πιστέψετε (κλείνοντας τα αυτιά σας στις διάφορες “Σειρήνες”) και θα τα καταφέρετε κι εσείς και το μωρό σας αφού εκείνο εισπράττει οποιαδήποτε ενέργεια εκπέμπετε, είτε θετική είτε αρνητική! Γι’αυτό οπλιστείτε με θέληση, υπομονή και πείσμα και όλα τα άλλα αφήστε τα στη φύση!

[/vc_column_text][vc_blockquote type=”type3″]Η διαδικασία του θηλασμού δεν είναι δύσκολη. Χρειάζεται τεχνική η οποία εύκολα μαθαίνεται, υιοθετείται και γρήγορα γίνεται βίωμα (μια πράξη αυτοματοποιημένη).[/vc_blockquote][vc_column_text]

Η διαδικασία του θηλασμού δεν είναι δύσκολη. Χρειάζεται τεχνική η οποία εύκολα μαθαίνεται, υιοθετείται και γρήγορα γίνεται βίωμα (μια πράξη αυτοματοποιημένη). Θα σας βοηθήσουν και στο μαιευτήριο (τουλάχιστον σε αυτό που γέννησα εγώ, γιατί σε άλλο μου είπαν ότι δε συμβαίνει) ή η προσωπική σας μαία θα σας δείξει τον τρόπο, αρκεί βέβαια να είναι επαγγελματίας που σέβεται την επιθυμία σας να θηλάσετε και να είναι γνώστης της διαδικασίας. Μπορείτε όμως από την άλλη να έχετε πάρει κάποιες πληροφορίες για τα πρώτα βήματα από κάποιο σεμινάριο μητρικού θηλασμού πριν τον τοκετό σας ώστε να έχετε μια ιδέα και να είστε κάπως προετοιμασμένες για το πώς γίνεται! Εγώ προσωπικά παρακολούθησα τρία σεμινάρια γιατί ήθελα διακαώς και απολύτως συνειδητά να θηλάσω! Παρακολούθησα λοιπόν το πρώτο μου σεμινάριο στον πέμπτο μήνα της κύησης στο κέντρο “Μητρικός Θηλασμός” στα Μελίσσια, το δεύτερο σεμινάριο στον όγδοο μήνα κύησης στο νοσοκομείο Έλενα και το τρίτο έχοντας πια γεννήσει, εντός του μαιευτηρίου από τη μαία θηλασμού του ορόφου, βλέποντας το στην πράξη και λύνοντας τις απορίες μου επί του πρακτέου! Από το κάθε ένα έμαθα και κάτι διαφορετικό! Εκεί θα ακούσετε πράγματα από το πως θα καταλάβετε ότι ήρθε η ώρα του τοκετού, τον τρόπο του θηλασμού μέχρι & τί τροφές “απαγορεύονται” ούτως ώστε να μην προκαλέσετε τοκετό. Θα εκπλαγείτε πραγματικά από αυτά που θα ακούσετε, δε διανοείστε με πόση σοφία είναι σχεδιασμένα όλα τα πράγματα να γίνουν! 

Θα προσπαθήσω να σας περιγράψω τουλάχιστον τη βασική διαδικασία όσο πιο γλαφυρά μπορώ και θα σας επισημάνω ορισμένες λεπτομέρειες για ακόμη καλύτερα αποτελέσματα…

Με το αντίθετο χέρι από το στήθος που πρόκειται να θηλάσετε, πιάνετε το κεφαλάκι του μωρού από το πίσω μέρος του κεφαλιού και τοποθετώντας το μεγάλο και το μεσαίο σας δάχτυλο στα αυτάκια του, κατευθύνετε το κεφαλάκι του ώστε η μύτη του να βρίσκετε αντικριστά της θηλής σας. Με το άλλο σας χέρι και σχηματίζοντας ένα μισοφέγγαρο με τα δάχτυλά σας, πιάνετε το μαστό σας τοποθετώντας το μεγάλο σας δάχτυλο από την πάνω μεριά του στήθους και τα υπόλοιπα δάχτυλα μαζί από την κάτω πλευρά του. Με αυτό τον τρόπο ελέγχετε τόσο το μαστό σας όσο και το κεφάλι του μωρού. Πιέστε ελαφρώς το στήθος σας ώστε να τρέξει λίγο γάλα, μια σταγόνα ίσα ίσα να τη μυρίσει το μωρό. Έτσι το μωρό μυρίζοντας το γάλα, αφού η μυτούλα του είναι σε ευθεία με  τη θηλή σας, ανοίγει διάπλατα το στοματάκι του και τότε το κατευθύνετε ώστε να πιάσει με τα χειλάκια του όσο το δυνατόν μεγαλύτερο μέρος από τη θηλαία άλω (έτσι λέγεται η καφέ περιοχή γύρω από τη θηλή σας). Προσέξτε τη συγκεκριμένη λεπτομέρεια, μας ενδιαφέρει το μωρό να πιάσει πολύ καλά τη θηλή και τη θηλαία άλω μαζί, καθώς πίσω από την περιοχή της άλου βρίσκονται τα “σακουλάκια” γάλακτος τα οποία το μωρό πρέπει να αδειάζει προκειμένου να παράγεται νέο γάλα και να αποφύγετε τυχόν τραυματισμούς από λάθος πιάσιμο της θηλής. Αν το μωρό δεν έχει πιάσει καλά το σύνολο της θηλή σας, σίγουρα θα πονάτε και υπάρχει κίνδυνος να σας τραυματίσει, με αποτέλεσμα να νιώθετε δυσάρεστα και να αποφεύγετε το θηλασμό κάτι που φυσικά δεν θέλουμε να συμβεί. Σε αυτή την περίπτωση βάζετε το μικρό σας δάχτυλο στην άκρη των χειλιών του ώστε να πιάσει το δάχτυλό σας και να απελευθερώσει τη θηλή σας και ξανατοποθετήστε σωστά το στόμα του στη θηλή σας. Να θυμάστε πως όταν το μωρό έχει πιάσει σωστά την περιοχή της θηλής δε νιώθετε πόνο, αν συμβαίνει το αντίθετο επαναλάβετε τη διαδικασία της τοποθέτησης στο στόμα του μωρού. 

Αποφύγετε να ακούτε τα διαφορά άτομα γύρω σας που δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να εξιστορούν τις δικές τους εμπειρίες, ή να λένε τη γνώμη τους ή πολύ χειρότερα να ρωτούν επανειλημμένα “έχεις γάλα?”, “μήπως δε φτάνει το γάλα σου;”, “δε θα του δώσεις συμπλήρωμα?” και ένα σωρό άλλα αστεία πράγματα. Εστιάστε στις οδηγίες των ειδικών, αυτοί πραγματικά γνωρίζουν. Τις πρώτες μέρες το γάλα φαίνεται λίγο αλλά δεν είναι. Είναι το λεγόμενο πύαρ ή πρωτόγαλα και είναι αυτό που αποκλειστικά χρειάζεται το μωρό για να τραφεί, να ενυδατωθεί και να ανοσοποιηθεί σε μεγάλο βαθμό αφού έχει υψηλή περιεκτικότητα σε υδατάνθρακες, πρωτεΐνες και αντισώματα. Το πύαρ αποτελεί τη μοναδική τροφή του μωρού σας για τις πρώτες τρεις ημέρες της ζωής του, έως ότου δώσει τη θέση του στο ώριμο μητρικό γάλα το οποίο “κατεβαίνει” την τρίτη συνήθως μέρα. Ο θηλασμός είναι ένα αντανακλαστικό το οποίο ενεργοποιείται με το να βάζετε το μωρό να θηλάζει! Όσο περισσότερο θηλάζει το μωρό, τόσο περισσότερο ενεργοποιείται το αντανακλαστικό και συνεπώς τόσο περισσότερο γάλα θα έχετε.  Το στήθος μας δεν είναι αποθήκη γάλακτος! Κάθε φορά που αδειάζει ο μαστός μας τότε ξαναγεμίσει με νέο γάλα. Είναι ο κανόνας προσφοράς και ζήτησης. Όσο το μωρό θηλάζει τόσο ο εγκέφαλος παίρνει το μήνυμα της ζήτησης και δίνει εντολή για νέα παραγωγή.

[/vc_column_text][vc_blockquote type=”type3″]Το μωρό είναι ο κύριος ρυθμιστής της παραγωγής! Το ζητούμενο είναι να μη βάζετε χρονοδιαγράμματα, ειδικά τον πρώτο καιρό. Όποτε θέλει το μωρό και για όσο θέλει, το ταΐζουμε! Είναι φυσιολογικό τον πρώτο καιρό, το μωρό να θηλάζει ακόμη και 20 ώρες το εικοσιτετράωρο.[/vc_blockquote][vc_column_text]

Το μωρό είναι ο κύριος ρυθμιστής της παραγωγής! Το ζητούμενο είναι να μη βάζετε χρονοδιαγράμματα, ειδικά τον πρώτο καιρό. Όποτε θέλει το μωρό και για όσο θέλει, το ταΐζουμε! Είναι φυσιολογικό τον πρώτο καιρό, το μωρό να θηλάζει ακόμη και 20 ώρες το εικοσιτετράωρο. Φυσικά πρέπει να τηρούμε τον κανόνα που θέλει να αδειάζουμε πρώτα τον ένα μαστό και μετά αν το μωρό συνεχίσει να ζητάει κι άλλο προσφέρουμε και τον άλλο! Αργότερα, που οι θηλασμοί έχουν κάπως ρυθμιστεί, το μωρό στα πρώτα δέκα λεπτά έχει λάβει περίπου το 80% του γάλακτος που χρειάζεται για να χορτάσει, το σηκώνουμε να ρευτεί (με αυτόν τον τρόπο το “ενοχλούμε” ώστε να παραμείνει ξύπνιο και να συνεχίσει να θηλάζει) και μετά συνεχίζουμε να το ταΐζουμε για άλλα δέκα λεπτά τουλάχιστον, ώστε να πάρει το υπόλοιπο 20% που είναι αυτό που θα το κάνει να χορτάσει, δηλαδή το λιπαρό μέρος του γάλακτος. Πρέπει να φροντίζουμε να αδειάζουμε τον κάθε μαστό γιατί στο τέλος έρχεται το λιπαρό μέρος του γάλακτος που είναι αυτό που θα κάνει το μωρό μας να χορτάσει. Αν συνεχίσει παρόλα αυτά να ζητάει κι άλλο, το πιο πιθανό είναι να διψάει και τότε του προσφέρουμε τον άλλο μαστό (το γεμάτο) ώστε να ξεδιψάσει. Το πιθανότερο είναι ότι θα θηλάσει για 5′ το πολύ. Την επόμενη φορά όμως που θα θηλάσουμε δίνουμε το μαστό που σταματήσαμε.

Συνεπώς γνωρίζοντας αυτό το πολύ βασικό, καταλαβαίνετε ότι δεν τίθεται θέμα αν το γάλα σας είναι χορταστικό για το μωρό σας. Αν το μωρό αδειάσει το στήθος σας και πάρει το λιπαρό γάλα, τότε είναι βέβαιο ότι θα χορτάσει και θα κοιμηθεί. Το αν πήρε το λιπαρό μέρος του γάλακτος, θα το καταλάβετε από τα σποράκια στα κακά του μωρού, την πρόσληψη βάρους (αν παίρνει ικανοποιητικό βάρος κάθε εβδομάδα) και από τη διάρκεια του ύπνου του, αν δηλαδή το μωρό δεν κοιμηθεί για περίπου δυο ώρες πιθανολογείται πως δεν χόρτασε και γι’αυτό ξύπνησε νωρίτερα! Αυτό βέβαια δεν είναι απόλυτο καθώς, το δικό μου μωρό για παράδειγμα, μέχρι και τον τρίτο μήνα δεν κοιμόταν σχεδόν καθόλου όλη την ημέρα μόνος του, παρά μόνο αν τον κρατούσα επάνω μου θα έκλεινε μια -μιάμιση ώρα ύπνου, και παρόλα αυτά έπαιρνε 1,5 κιλό το μήνα! 

Όσο καιρό και αν θηλάζετε πάντα θα αμφιβάλλετε για το αν το κάνετε σωστά! Εγώ θηλάζω τόσο καιρό και παρότι το κάνω με κλειστά μάτια, ακόμη αναρωτιέμαι αν το κάνω σωστά ή αν έπρεπε να διορθώσω κάτι στην τεχνική μου! Μη φοβάστε να δοκιμάσετε αυτό που η φύση έχει προνοήσει! Να είστε βέβαιες ότι τα πράγματα στη φύση είναι τόσο σωστά σχεδιασμένα και ο οργανισμός σας τόσο καλά προγραμματισμένος, που ανταποκρίνεται διαρκώς στις ιδιαίτερες ανάγκες του μωρού καθόλη τη διάρκεια του θηλασμού, αλλάζοντας τη σύσταση του γάλακτος που παράγει ανάλογα με τις εκάστοτε ανάγκες του μωρού! Αγνοείστε το κάθε κακοπροαίρετο σχόλιο. Υποστηρίξτε την επιθυμία σας να προσφέρετε στο μωρό σας το υπέρτατο αγαθό. Δώστε χρόνο στο μωρό και στον εαυτό σας! Πιστέψτε ότι μπορείτε να τα καταφέρετε και θα τα καταφέρετε! Εκφράστε τις απορίες σας στους ειδικούς ώστε να βελτιώσετε την τεχνική σας και θα πετύχετε αυτό που για πολλούς μοιάζει αδύνατο! Απολαύστε τη μαγική στιγμή του θηλασμού με το μωρό σας! Νιώστε το δεσμό που αναπτύσσεται μεταξύ σας!

[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]

Επιθέματα στήθους

[vc_row][vc_column][vc_column_text]

[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]Ένα από τα πράγματα που θα πρέπει να φροντίσετε να έχετε αγοράσει πριν τον ερχομό του μικρού σας αγγέλου είναι τα επιθέματα στήθους είτε πλενόμενα είτε μιας χρήσεως! Τις πρώτες δυο μέρες στο μαιευτήριο ίσως δε χρειαστούν, από την τρίτη μέρα όμως και μετά που κατεβαίνει μεγάλη ποσότητα γάλακτος η χρήση τους είναι άκρως απαραίτητη έως επιβεβλημένη! Και αυτό γιατί οι αποθήκες γάλακτος γεμίζουν υπερβολικά με γάλα το οποίο δεν προλαβαίνει να καταναλωθεί με αποτέλεσμα να τρέχει, ειδικά δε όταν οι θηλές ερεθίζονται από το ύφασμα του σουτιέν που ακουμπάει επάνω τους! Βέβαια καλό είναι τις πρώτες – πρώτες μέρες να κρατάμε σε απόσταση τις θηλές από οτιδήποτε μπορεί να κολλήσει επάνω τους και να τις ερεθίσει όπως το ύφασμα του σουτιέν ή η επιφάνεια του επιθέματος! Αυτό γιατί δεν είναι συνηθισμένες σε τέτοιου είδους κακουχία και ταλαιπωρία με αποτέλεσμα να είναι τρομερά ευαίσθητες, ευερέθιστες και πονεμένες! Γι’ αυτο πρέπει κάθε φορά που πρόκειται να αφαιρέσουμε τα επιθέματα να προσέξουμε μην τυχών έχουν κολλήσει επάνω τους και να τ’ απομακρύνουμε σιγά – σιγά από τις θηλές μας, να τις αφήνουμε να στεγνώνουν καλά είτε αφήνοντας το στέρνο γυμνό με την πρώτη ευκαιρία, είτε παρεμβάλλοντας μεταξύ του σουτιέν και της θηλής κοχύλια συλλογής γάλακτος για τα οποία θα μιλήσουμε εκτενέστερα! Με αυτόν τον τρόπο η θηλή προλαβαίνει να στεγνώσει και το γάλα δεν τρέχει όπου να ναι!

Επιστρέφοντας όμως στα επιθέματα στήθους μιας χρήσης υπάρχουν διάφορες μάρκες που μπορείτε να δοκιμάσετε! Εγώ ξεκίνησα χρησιμοποιώντας τα επιθέματα της suavinex, ήταν αρκετά απορροφητικά και χωρισμένα σε μεμονωμένες συσκευασίες ανά ζευγάρια, κάτι που ήταν πολύ καλό αφού μπορούσες να έχεις πάντα μέσα στην τσάντα σου και από ένα ζευγάρι για ώρα ανάγκης. Αντίθετα τα επιθέματα της Nuk που αγόρασα στη συνέχεια μπορώ να πω πως εφάρμοζαν καλύτερα στο στήθος αλλά είχαν μικρότερη διάρκεια απορρόφησης αφού νομίζω ότι γέμιζαν γάλα σύντομα και χρειάζονταν αλλαγή γρηγορότερα! Επίσης τα συγκεκριμένα ήταν χύμα μέσα στο κουτί κάτι που μπορώ να πω ότι δεν είναι και ιδιαίτερα δελεαστικό ούτε και χρήσιμο, αφού χρειάζεται να αγοράσεις θήκη ή τέλος πάντων να τα τυλίξει με κάτι προκειμένου να μεταφέρεις ένα ζευγάρι στην τσάντα σου! Μια συνάδελφος και φίλη μου είχε συστήσει τα Mebby και μου είχε δώσει και ένα δείγμα, αφού είναι συσκευασμένα αν ζεύγος, το οποίο χρησιμοποίησα αφού είχα τελειώσει τα suavinex και ενώ είχα ήδη αγοράσει τα επιθέματα της Nuk και έχοντας λοιπόν άποψη επάνω στα επιθέματα μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι ήταν όντως καλύτερα και από τα δυο προηγούμενα, αλλά όσο κι αν έψαξα στην Αθήνα δεν κατάφερα να τα βρω! Επειδή όμως το internet  κάνει θαύματα και μας δίνει τη δυνατότητα αγορών σε άλλη χώρα χωρίς να κουνηθούμε από τον καναπέ μας, το amazon είναι πια για μένα το αγχολυτικό μου! Μπορώ να βρω σχεδόν ό,τι ψάχνω σε καλύτερη τιμή με μικρή επιβάρυνση τα μεταφορικά! Βέβαια συνδυάζοντας την όποια αγορά μου και με κάτι άλλο από το ίδιο site μοιράζεται το ποσό των μεταφορικών επί των αγαθών που έχω αγοράσει όποτε συμφέρει ακόμη περισσότερο! Βρήκα λοιπόν τα επιθέματα που μου σύστησε η φίλη μου και φυσικά τα αγόρασα! Χάρηκα πολύ που τελικά τα βρήκα και μπορώ και χρησιμοποιώ αυτό που θέλω χωρίς να συμβιβαστώ με κάτι λιγότερο! Τα συγκεκριμένα επιθέματα λοιπόν είναι πολύ απορροφητικά, πολύ διακριτικά, χωρισμένα σε ζευγάρια και αν όντως ενδιαφέρεστε να τα αγοράσετε μπορείτε να τα προμηθευτείτε απο το παρακάτω link.

 

[easingslider id=”613″]

Μια δοκιμή θα σας πείσει!

Επειδή όμως η χρήση είναι καθημερινή είναι μεγάλο το κόστος, κάθε τόσο να αγοράζεις επιθέματα μιας χρήσης! Γι’ αυτό υπάρχουν και τα πλενόμενα! Αυτά μου σύστησε και η Μαία μου προκειμένου να κάνω τη δουλειά μου ελαχιστοποιώντας το κόστος! Αγόρασα λοιπόν τα πλενόμενα επιθέματα της carriwell  τα οποία πωλούνται σε σετ των τριών. Ξεκίνησα αγοράζοντας ένα σετ από τα Λητώ αλλά έπρεπε κάθε μέρα να πλένω ένα ζευγάρι τουλάχιστον ώστε να μην ξεμένω! Έτσι αποφάσισα και αγόρασα άλλο ένα σετ και έχω τώρα 6 ζευγάρια, πράγμα που σημαίνει ότι αφού βάζω πλυντήριο τουλάχιστον μια φορά ανά τέσσερις μέρες, αν όχι και νωρίτερα, δεν ξεμένω ποτέ!

Επιθέματα Στήθους Carriwell Πλενόμενα

Το μοναδικό ελάττωμα που ίσως βρίσκω σε αυτά είναι ότι είναι λίγο χοντρά ( 3-4mm πάχος) και δεν ενδείκνυνται για μια στενή μπλούζα καθώς διαγράφονται πάνω στο ύφασμα! Σε μια τέτοια περίπτωση, δηλαδή σε μια ενδεχόμενη εξεζητημένη έξοδό σας, προτιμείστε τα μιας χρήσης. Ελπίζω να βοήθησα λίγο στην καλύτερη για την καθεμία σας, επιλογή! Να θυμάστε όμως πως όλα αυτά είναι χρήσιμα όταν οι θηλές σας δεν πονούν είναι υγιείς και στεγνές![/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_banner]


 [/vc_banner][/vc_column][/vc_row]

Καλυμμα θηλασμου

[vc_row][vc_column][vc_column_text]Σε προηγούμενο post μιλήσαμε για τα άπειρα οφέλη του θηλασμού. Να επαναλάβω ότι ένα από τα σημαντικότερα οφέλη, ειδικά για την εποχή μας είναι η οικονομία χρημάτων, χώρου και χρόνου, αφού δεν ξοδεύεις χρήματα για κουτιά φόρμουλας γάλακτος, μπιμπερό, αποστειρωτές, αλλά ούτε χρειάζεσαι να κουβαλάς ένα σωρό πράγματα ή να σπαταλήσεις ούτε ένα λεπτό για να ετοιμάσεις το γάλα του μωρού! Ο θηλασμός σού παρέχει την τεράστια ευκολία να πας οπουδήποτε μαζί με το μωρό σου, αφού όπου είσαι εσύ μπορεί να είναι και εκείνο, χωρίς να κανείς ένα σωρό ετοιμασίες ενώ έχεις πάντα διαθέσιμο το φαγητό του, στην κατάλληλη ποσότητα και στην κατάλληλη θερμοκρασία χωρίς καμία προετοιμασία, πράγμα που σημαίνει ότι είστε σε ετοιμότητα να θηλάσετε όποτε το θελήσει το μωρό, για όσο κι αν θελήσει, όπου και αν είστε!

Αυτό που θα ερχόταν να ολοκληρώσει την όλη διαδικασία χαρίζοντας σας μεγαλύτερη ιδιωτικότητα και προστασία από τα αδιάκριτα βλέμματα είναι ένα κάλυμμα θηλασμού. Υπάρχουν διάφορες παραλλαγές στο εμπόριο και αν πιάνουν τα χέρια σας μπορείτε ακόμη και να φτιάξετε ένα! Εγώ αγόρασα το κάλυμμα της εταιρίας minene που κυκλοφορεί σε διαφορά χρώματα και έχει κάνει τη διαδικασία ακόμη ευκολότερη για μένα και το μωρό μου. Πρόκειται για ένα προϊόν που το φοράτε όταν θηλάζετε, διατηρείτε την οπτική επαφή με το μωρό σας χωρίς να χρησιμοποιείτε κάποιο χέρι χάρις στον άκαμπτο και ευρύχωρο λαιμό, σας χαρίζει μεγαλύτερη άνεση και σας κάνει να αισθάνεστε μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση αφού προστατεύει την ιερή αυτή στιγμή από τους διάφορους ανεγκέφαλους, οπισθοδρομικούς και μικροπρεπείς ανθρώπους, που σοκάρονται από τη πιο φυσιολογική εικόνα της θηλάζουσας μητέρας και του μωρού της και δε χάνουν την ευκαιρία να κάνουν κακοήθη και ανάρμοστα σχόλια. Έχει πολύ μαλακό, βαμβακερό και πολύ δροσερό ύφασμα αφού δε ζεσταίνει το μωρό ενώ θηλάζει. Επιπλέον δεν αποσπάται η προσοχή του κάτι που συμβαίνει πολύ συχνά όταν προσπαθείτε να θηλάσετε σε εξωτερικό χώρο εξαιτίας της πολυκοσμίας και της φασαρίας. Με αυτόν τον τρόπο δε σκέφτεστε να κρυφτείτε προκειμένου να θηλάσετε, αλλά δημιουργείτε μια φωλίτσα όποτε θελήσετε να απομονωθείτε με το παιδί σας κατά τη διάρκεια της σημαντικότατης αυτής στιγμής, του θηλασμού και πάνω απ’ όλα, δε δίνετε το δικαίωμα σε κανένα να σας φέρει σε δύσκολη θέση…[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]

Κοχυλια στηθους

Ο μητρικός θηλασμός είναι ό,τι καλύτερο για το μωρό σας, γιατί το μητρικό γάλα περιέχει όλα όσα θα χρειαστεί ο οργανισμός του κατά τους πρώτους μήνες της ζωής του, ώστε ν’ αναπτύξει ένα υγιές ανοσοποιητικό σύστημα. Ακόμη όμως και όταν κάνουμε το πιο φυσικό πράγμα, δηλαδή να θηλάσουμε, αντιμετωπίζουμε προβλήματα διαρροών, ερεθισμών ακόμη και τραυματισμών! Γι’ αυτό υπάρχουν διαφορά βοηθήματα που μας κάνουν τη ζωή ευκολότερη!

Πρόκειται για ειδικά καλύμματα στήθους με διάφορες παραλλαγές ανάλογα τη χρήση. Υπάρχουν τα προστατευτικά κοχύλια θηλών, τα κοχύλια ή κελύφη συλλογής γάλακτος και τα κοχύλια διαμόρφωσης θηλών. Αυτά είναι ειδικά διαμορφωμένα με οπές εξαερισμού ώστε να επιτρέπεται η κυκλοφορία του αέρα και βοηθούν έτσι στη επούλωση των ευαίσθητων ή τραυματισμένων θηλών. Άλλα πάλι είναι κατάλληλα ώστε να συλλέγουν το περισσευούμενο γάλα ειδικά τον πρώτο μήνα όπου το γαλατάκι της μαμάς ρέει άφθονο και οι θηλές είναι ακόμη σε στάδιο προσαρμογής, ιδιαίτερα επιβαρυμένες από την απότομη κακουχία και το απότομο φορτίο της ανατροφής του μωρού!

Εγώ έχοντας απόλυτη ανάγκη να ανακουφίσω με κάποιο τρόπο τις θηλές μου, όντας πρωτοτόκος και μη έχοντας προηγούμενη εμπειρία στο θηλασμό, δεν προλάβαινα να αλλάζω επιθέματα και ταυτόχρονα δε μπορούσα να ηρεμήσω από τον πόνο που μου προκαλούσαν είτε τα επιθέματα, είτε το σουτιέν που ερχόταν σε επαφή μαζί τους.’Ετσι έστειλα το σύζυγο μου και μου αγόρασε τα “Breastshells” της Medela στην τιμή των 20.90€, τα οποία είναι για να προστατεύουν τις ήδη ταλαιπωρημένες θηλές από την επαφή με το σουτιέν και για να βοηθούν στην ταχύτερη επούλωση τους. Όμως ήδη από τη δεύτερη μέρα κατάλαβα ότι δεν ήταν κατάλληλα για εμένα καθώς αυτά από την εσωτερική πλευρά έχουν μια επιφάνεια από σιλικόνη που έρχεται σε επαφή με το δέρμα, τοποθετώντας τη θηλή στην ειδική οπή που διαθέτουν.

Medela breastshells

 

Επειδή όμως ορισμένες γυναίκες μαζί κι εγώ έχουμε μεγάλη θηλαία άλω, και καθώς η τρύπα της εσωτερικής επιφάνειας των κοχυλιών είναι μικρή, έχει σαν αποτέλεσμα να “στραγγαλίζεται” η θηλή, να πονάει και να τρέχει γάλα μέσα στα κοχύλια.Έτσι κάθε φορά που έσκυβα έτρεχε το γάλα από τρύπες εξαερισμού. Άρχισα λοιπόν να ψάχνω για εναλλακτική! Αυτό που βρήκα ήταν ένα άλλο προϊόν της medela το “Therashells” που όμως δεν υπήρχε στην Ελλάδα, οπότε και το αγόρασα online από το εξωτερικό! Αυτά ήταν αντίστοιχα κοχύλια, ελαφρώς μικρότερα σε μέγεθος αλλά πολύ πιο ανατομικά αφού η πίσω επιφάνεια που ακουμπά στη θηλή ήταν πιο στρογγυλεμένη και δεν προκαλούσε πόνο! Η συσκευασία περιείχε δυο διαφορετικές εσωτερικές επιφάνειες που έρχονταν σε επαφή με το στήθος για διαφορετική χρήση η καθεμία! Η μια όπως προείπα είναι για θεραπεία των τραυματισμένων και πονεμένων θηλών και η άλλη είναι για διαμόρφωση των θηλών στην περίπτωση που είναι επίπεδες ή εισέχουσες! Βέβαια για διαμόρφωση υπάρχουν κι άλλα προϊόντα όπως η φούσκα εξώθησης θηλών (περίπου 8€) ή ακόμη και μια αυτοσχέδια σύριγγα για ώρα ανάγκης. Οπότε βρήκα κάτι πολύ πιο φιλικό με το δικό μου στήθος!

Medela Therashells

Φούσκα εξώθησης θηλών

Το πρόβλημα με αυτά τα κοχύλια ήταν πως δεν είχαν κάτι να απορροφά το γάλα που εξακολουθούσε να τρέχει και για καιρό έστριβα πολύ σφιχτά ένα κομμάτι βαμβάκι και το έβαζα μέσα στο κοχυλάκι και ανά διαστήματα μέσα στη μέρα άλλαζα το βαμβάκι έως ότου ανακάλυψα τα κοχύλια της ameda, ίδιας ακριβώς φιλοσοφίας με τα Therashells με τη διαφορά ότι αυτά συνοδεύονταν από ειδικά τολύπια απορρόφησης του γάλακτος! Αυτά μπορείτε να τα προμηθευτείτε από τα Λητώ στην τιμή των 19€, ή από κάποιο ηλεκτρονικό φαρμακείο πιθανών σε λίγο χαμηλότερη τιμή! Όμως στην Ελλάδα δεν φέρνουν τα ανταλλακτικά, τουλάχιστον όχι μέχρι την τελευταία φορά που ρώτησα εγώ! Στο διαδίκτυο βέβαια μπορείτε να τα βρείτε σίγουρα!

Ameda Συλλέκτης Γάλακτος-Breast Shell System

Λύσεις υπάρχουν πολλές αρκεί πρωτού αγοράσετε ένα σωρό πράγματα, εκτός από το να τις ψάχνετε, να ρωτάτε και κάποιον που πιθανόν να έχει ψάξει πριν από εσάς και ενδεχομένως να τις έχει δοκιμάσει κιόλας!